Tungkol sa hinaharap at mga adhikain [Talakayan③]

Sa ikatlong bahagi ng video, hiniling namin sa 11 banyagang naninirahan sa Japan na lumahok sa una at ikalawang bahagi ng video na muling pag-usapan ang kanilang “hinaharap at mga adhikain.”

Ms. Ito: Kumusta kayong lahat. Sa ikatlong bahagi ng “Isang matapat na talakayan tungkol sa pagtatrabaho sa Japan sa pagitan ng mga banyagang nakatira dito,” ipagpapatuloy natin ang pag-uusap kasama ang mga banyagang lumahok sa una at ikalawang bahagi, at kasama si Professor Toshifumi Suzuki, maririnig natin ang kanilang mga pananaw tungkol sa kanilang “hinaharap.”

Una sa lahat, nais kong itanong sa inyo ang tungkol sa anumang aspeto na sa palagay ninyo ay “kakaiba” o “nais ninyong baguhin” sa inyong pagtatrabaho sa Japan.

 

Ms. Lim (Pilipinas): Sa Japan, maraming overtime at madalas isinasagawa ang mga meeting, ngunit sa tingin ko maaari tayong magtrabaho nang mas epektibo. Gusto kong makita ang patuloy na paggamit ng remote work hangga’t maaari matapos ang COVID-19, at nais kong magkaroon ng mga pagpapabuti sa pagkakaroon ng mas flexible na work-life balance, halimbawa sa pamamagitan ng pagpapakilala ng flextime na sistema. Naniniwala akong magiging mas kaakit-akit ang mga kumpanya sa Japan kung makakalikha tayo ng mas komportableng kapaligiran sa trabaho para sa mga kababaihan at mga taong may kapansanan.

 

Ms. Lovely (Pilipinas): Maraming tao sa Japan ang workaholic. Nakikita ko ang tendensya na ito hindi lamang sa mga Hapon kundi pati na rin sa mga banyagang nagtatrabaho sa Japan, anuman ang industriya.

 

Ms. Stella (Pilipinas): Sa Nagano Prefecture kung saan ako nagtatrabaho, kung gagabihin sa trabaho, minsan walang transportasyon pauwi. Maraming banyaga na bagong dating sa Japan ang walang sasakyan, kaya’t nahihirapan sila. Sa aking bansa, ang Pilipinas, may mga jeepney (pinagsasaluhang sasakyan) na tumatakbo buong araw, kaya convenient ito…

 

Ms. Yen, VuThiHai (Vietnam): Kakaiba para sa akin ang pag-inom pagkatapos ng trabaho kasama ang mga katrabaho (nommunication). Mahirap intindihin ang pagsasanay ng pagdadala ng pribadong buhay sa trabaho. Nag-eenjoy kami sa malalaking kaganapan at mga party, ngunit kung ito ay linggu-linggo, sa tingin ko ay hindi ito magandang ideya…

 

Professor Suzuki: Sa Japan, ang pag-inom pagkatapos ng trabaho kasama ang mga katrabaho (nommunication) ay isang napaka-kapaki-pakinabang na oras upang maging totoo sa isa’t isa, ngunit maaaring mahirap para sa mga banyaga na pinahahalagahan ang kanilang “sariling oras” pati na rin ang kanilang “istilo ng pagtatrabaho” na masanay dito. Kung iisipin, ako at si Ms. Ito ay may tendensya ring maging workaholic.

 

Ms. Linh (Vietnam): Hindi ko sinasabing “kakaiba” ito, ngunit nagulat ako na maaari kang uminom ng tubig direkta mula sa gripo. Sa Vietnam, kailangang pakuluan ang tubig bago ito inumin.

 

Ms. Hoai (Vietnam): Napakaraming vending machine sa Japan. Nagulat ako na hindi lamang mga inumin ang makikita, kundi pati na rin iba’t ibang bagay.

 

Ms. Ito: Mahirap intindihin kung ikaw ay ipinanganak at lumaki sa Japan, ngunit mula sa pananaw ng mga tao mula sa ibang bansa, mayroong natatanging kultura. Ngayon, nais kong itanong sa inyo ang inyong mga adhikain para sa hinaharap. Nais niyo bang magpatuloy sa pagtatrabaho sa Japan, o nais niyo bang gamitin ang inyong karanasan sa Japan at bumalik sa inyong sariling bansa upang magbigay ng aktibong kontribusyon?

 

Mr. Auliya Agung Barkah (Indonesia): Mahal ko ang Japan, ngunit ang pangarap ko ay dalhin ang aking natutunan sa Japan pabalik sa Indonesia at magsimula ng sarili kong kumpanya. Sa Japan, nagtrabaho ako bilang tour guide para sa mga banyaga, kaya gusto kong magtayo ng travel agency kapag bumalik ako sa aking bansa. At dahil mayroon ding sistema ang Japan para sa pagtanggap ng mga banyagang technical intern trainee, iniisip ko na ang isang ahensya na tumutulong sa mga Indones na nag-aaral upang pumunta sa Japan ay may potensyal. Siguradong magiging mayaman ako LOL.

 

Ms. Ayu (Indonesia): Plano kong bumalik sa Indonesia sa kalaunan. Gusto kong maging guro sa isang Japanese language school o isang tour guide na marunong magsalin ng wika.

 

Ms. Perera (Sri Lanka): Nagpasya akong mamuhay sa Japan. Isa sa mga dahilan ay dahil napaka-interesante ng aking kasalukuyang trabaho kung saan nasa ika-apat na buwan na ako. Nagtrabaho ako sa industriya ng paglalakbay sa loob ng apat na taon, ngunit dahil sa COVID-19, kinailangan kong magpahinga, kaya ganap na huminto ang aking karera. Alam kong hindi na dapat magpatuloy ang ganitong sitwasyon, kaya’t naghanap ako ng bagong trabaho, ngunit hindi ako makahanap ng isang trabaho kung saan magagamit ko ang aking dating karanasan. Nagpasya akong mag-isip ng ibang solusyon at subukan ang isang bagay na ganap na bago para sa akin. Sa kasalukuyan, ako ay nagtatrabaho sa industriya ng foreign trading. Sa kabila ng hamon ng pagsisimula halos mula sa simula, napaka-suportado ng lahat ng mga empleyadong Hapon sa akin, at umaasa akong manatili sa kumpanya hangga’t maaari.

 

Ms. Ito: Sa gitna ng mahirap na panahon ng covid pandemic, labis akong humahanga sa inyong kasiglahan na tumahak ng bagong landas. Ang inyong walang tigil na pagsisikap sa pag-unlad ng inyong karera ay isang malaking inspirasyon para sa mga nais magtrabaho sa Japan.

 

Ms. Ashini (Sri Lanka): Nais kong bumalik sa Sri Lanka, magtayo ng retirement home, at mamuhay kasama ang aking mga magulang.

 

Ms. Sithumini (Sri Lanka): Gusto kong ipagpatuloy ang aking pag-aaral sa pangangalaga at magtrabaho sa Japan. Ang Japan ay isang napakaligtas at maunlad na bansa para tirahan.

 

Professor Suzuki: Masaya kami na makita ang mga tao mula sa ibang bansa na aktibong nag-aambag sa industriya ng pangangalaga.

 

Ms. Ito: Ngayon, natapos na natin ang ikatlong bahagi ng “Isang matapat na talakayan tungkol sa pagtatrabaho sa Japan sa pagitan ng mga banyagang nakatira dito.” Panghuli, nais kong hilingin kay Professor Suzuki na magbigay ng pangwakas na pahayag.

 

Professor Suzuki: Maraming salamat sa lahat. Hanga ako na marami ang mga talakayan tungkol sa “istilo ng pagtatrabaho” kaysa sa mismong nilalaman ng trabaho. Sa tingin ko, isang katangian din na mayroong mga talakayan tungkol sa “istilo ng pamumuhay.”

Mayroon ding mga nag-iisip na bumalik sa kanilang mga sariling bansa balang araw. Nakakatuwang malaman na hindi lamang kayo magpapalit ng lugar ng trabaho, kundi mayroon kayong malinaw na career vision na gampanan ang isang papel ng “pag-uugnay” sa pamamagitan ng paglipat ng mga kasanayang nakuha ninyo sa Japan patungo sa inyong sariling mga bansa.

 

Ms. Ito: Habang nakikinig ako sa inyong mga kwento, natutuwa din ako na mukhang talagang nage-enjoy kayo sa inyong trabaho habang nakikisalamuha sa iba’t ibang tao. Nais kong patuloy na isipin ang kinabukasan ng Japan habang nagtatrabaho kasama ang mga banyagang mula sa iba’t ibang bansa.

 

Ang artikulong ito ay nagpapakilala ng ilang mga paksa mula sa video recording ng talakayan. Sa video, ang mga banyagang naninirahan sa Japan ay tinalakay nang mas malalim ang mga natatanging kultura ng Japan. Mangyaring mag-click sa ibaba upang mapanood ang buong video.

03. Tungkol sa hinaharap at mga adhikain “Para sa mga gustong magtrabaho sa Japan balang araw: Isang matapat na talakayan tungkol sa pagtatrabaho sa Japan sa pagitan ng mga banyagang nakatira dito.”