Panayam kay Ms. Lovely at Ms. Stella ng Nagano Prefecture [Mula sa Pilipinas]

Ang dahilan kung bakit ako pumunta sa Japan ay para mag-aral. Dumating ako rito upang mag-aral. Nais kong magtrabaho dito sa Japan.

Simula pagkabata, pangarap ko na talagang makapunta sa Japan. Ang suweldo sa Japan ay mas mataas kumpara sa aking bansa, kaya gusto kong bigyan ng magandang buhay ang aking mga magulang.

Mayroon akong interes sa trabaho sa pangangalaga. Gusto ko ang trabaho na nag-aalaga sa mga tao.

Pangarap kong makapunta sa Japan at magtrabaho dito. Nagtrabaho ako bilang nurse sa aking bansa, at halos magkapareho ang mga gawain ng nurse at tagapangalaga, kaya pumunta ako dito.

Masaya ako kapag nakikita ko ang mga ngiti ng mga resident at kapag nagsasabi sila ng “Salamat.”

Maganda ang lokasyon ng pasilidad. Katabi ito ng Suwa Lake, kaya makikita mo ang mga paputok mula rito tuwing summer. Ang mga staff ay napakabait at lahat sila ay tumutulong sa akin. Isa itong napakagandang lugar.

Kasalukuyan akong nakatira sa Nagano Prefecture, at medyo rural ito kaya’t mababa ang halaga ng mga bilihin. Nakakapag-ipon din ako.

Una kong winter dito. Napakalamig, pero kapag tiningnan ko ang tanawin, puti na puti at napakaganda. Akala ko nasa panaginip ako. At noong nagtapos ako sa Japanese language school at sa vocational school para sa pangangalaga at naging tagapangalaga, pakiramdam ko ay nagbago ang aking buhay.

Masaya ako sa trabahong ito. Mahal ko ang mga matatanda, kaya’t gusto ko ang pag-aalaga sa mga tao. Tuwing nagsasabi ang mga resident ng ‘Salamat’ at kapag nakikita ko ang kanilang mga ngiti, labis akong natutuwa.

Ang Japanese ay mahirap. Bukod dito, lahat ng ginagawa ko ay bago para sa akin, kaya’t ito rin ay mahirap. Pero sa paggawa ko ng mga ito nang maraming beses, nasanay din ako. Ang trabaho sa pangangalaga ay hindi madali, ngunit sa tiyaga at pagsisikap, nagiging mas madali ito.

Habang nagtatrabaho ako, sinasabi nila sa akin, “Ang husay mo; magaling; ang galing mo.” Sinabi rin ng mga kasamahan kong empleyado, “Mahusay ka, Lovely, salamat sa iyong kasipagan,” at labis akong natutuwa.

Ang trabaho ng isang tagapangalaga ay hindi lamang tungkol sa pagsuporta sa mga resident at matatanda, kundi pati na rin sa paggalang sa kanilang damdamin, at paggabay at pagpapalawak ng kanilang kakayahan. Iyon ang naging imahe ko ng pagiging tagapangalanga ngayon.

Gusto kong tuluyan nang manatili sa Japan. Nais kong madala ang aking pamilya rito.

Kapag nakauwi ako sa aking bansa, nais kong magtayo ng pasilidad kagaya nito. Gusto kong makatulong sa mga tao sa aking bansa na matutunan kung paano alagaan ang mga matatanda.

Maganda ang trabaho sa pangangalaga sa Japan.

Bilang isang tagapangalaga, marami kang oportunidad sa Japan, at ang bansa ay napakaligtas at komportable para sa pagtatrabaho.

Nag-aral ako ng Japanese sa pamamagitan ng panonood ng anime at mga pelikulang Hapon. Pagkatapos nito, nag-aral ako sa isang Japanese language school sa loob ng mga dalawang taon, at pagkatapos ay pumasok ako sa isang vocational school para sa pangangalaga.

Ang pinakamahirap ay ang kanji. Kailangan mong matutunan ito mula sa simula. Dahil marami rin ang hiragana at katakana, kailangan mo talagang mag-aral.

Ang gramatika at kanji ang pinakamahirap, at hanggang ngayon, mahirap pa rin para sa akin ang paggamit ng magalang na wika.

Araw-araw, nag-aaral ako ng 5 hanggang 10 na mga salita. Nanonood ako ng anime at mga Japanese drama. Nakikipag-usap ako sa mga Hapon.

Madalas dapat magsalita sa Japanese at manood ng mga pelikulang Hapon at magbasa ng mga libro. Kapag nanonood ng pelikula o anime, mas magandang Japanese lang ang gamitin at iwasan ang iba pang mga wika para gumaling sa Japanese.

Gumamit ako ng ‘Kaigo Navi.’ Napaka-kapaki-pakinabang nito. Ang mga salita at kanji ay madaling intidihin at tandaan. Paulit-ulit kong binabasa ito. Binasa ko ang lahat ng mga textbook nang maraming beses sa Ingles at Japanese.

Noong ako ay nasa ikalawang taon sa paaralan, nagsimula na akong mag-aral para sa pagsusulit. Pumapasok ako sa paaralan mula 9 ng umaga hanggang 4 ng hapon, at pagkatapos ng klase, nag-aaral ako ng mga 2 oras sa bahay. Sa mga araw ng pahinga, nag-aaral ako ng mga 4 na oras nang mag-isa.

Ang mga kanji at salita ang pinakamahirap. Sa pangangalaga, maraming espesyal na termino ang kailangan mong tandaan.

Dahil sa epekto ng COVID, hindi ako makalabas, kaya ngayon ay nasa loob lang ako ng kwarto. Gumagamit ako ng social media, nagpapadala ng mga mensahe sa mga kaibigan at kamag-anak. Mayroon din akong YouTube channel. Bukod pa rito, nagti-TikTok ako at nagluluto.

Sa mga araw ng pahinga, nanonood ako ng anime at pelikula sa bahay, at naglilinis. Hindi ako madalas lumabas, kaya gusto kong pumunta sa ibang mga lugar, ngunit dahil may COVID pa rin, hindi ko magawa ito.

Ang paborito kong pagkain sa Japan ay donburi, katsudon, tendon, gyudon, at oyakodon. Napakasarap nila.

Ang unang Japanese food na natikman ko ay takoyaki, kaya gusto ko ito. Gusto ko rin ang yakisoba. Medyo magkahawig ang yakisoba sa “pancit” ng bansa ko, na gusto ko rin, kaya gusto ko ang yakisoba.

Sikat na sikat ang Matsumoto Castle. Malapit it sa Shiojiri, kaya mga 30 minuto ang biyahe sa tren. Tuwing Pasko, napakaganda ng pailaw sa Azumino. Maraming ski resort sa Nagano Prefecture, kaya gusto ko rin ang skiing, ngunit hindi ako gaanong magaling dito.

Ang pinakapaborito kong lugar ay ang Tateishi Park. Nasa tuktok ng bundok ito, at mula roon, makikita mo ang buong tanawin ng Suwa Lake. Napakaganda. Lumabas din ang tanawin ng Suwa Lake sa anime na pelikula na ‘Your Name.’

Mahalaga ang pag-aaral ng Japanese. Mula sa simula, kailangan mong mag-aral ng mga pagbati, salita, hiragana, katakana, kanji, atbp.

Ang trabaho sa pangangalaga ay talagang rewarding. Kailangan mong matutunan ang Japanese at ang mga kasanayan. Ang pinakamahalaga ay ang pagtuon sa iyong mga layunin at pagiging matiyaga.